من رای میدهم

لیستی که من به آن رای میدهم
1- مرتضی آقا تهرانی
2- روح الله حسینیان
3- حداد عادل
4- علی اصغر زارعی
5- روانبخش
6- محمد سلیمانی
7- محمود نبویان
8-سقای بی ریا
9- کوچک زاده
10-رسایی
11- میرکاظمی
12-کوثری
13-حمید زاده
14- نوباوه
15- مرتضی غرقی
16-سید مهدی هاشمی
17- زهره طبیب زاده
18-حسین استاد آقا
19-اسماعیل کفایتی 
20- خلیلیان اشکذری
21- علیرضا مرندی
22- حسین طلا
23-صفار زاده
24-محمود آبادی
25- حوانمردی
26- زاکانی
27- سروری
28-فرشیدی
29- نادران
30- فاطمه آلیا
البته سر مرندی و آلیا هنوز به تصمیم کبری نرسیدم

تجربه عشق

این روزها که عرصه و مناظر زندگی پرشده از طنازی و غمازی و افاده عشق. گفتن از تجربه عشق انتحار است. این ساعاتی که مردمان گاه هر لحظه اش را در خیال عشقی لاجرعه سر میکشند گفتن از اینکه آب زندگانی است در عاشقی، حرفی مفت به نظر می آید.

عشق به فاش گویی نمی آید و آن مقدار حیا دارد که به گفتگوی اغیار نیاید . پس در این مجادله چه باید کرد؟ 

چه باید گفت با کسانی که گاهی یک انس و آشنایی با دختر خاله یا پسر دائی را بدل از عشق می گیرند و در حرارت مصنوع خویش ذره ذره روایت عاشقی و دلدادگی خویش می سرایند. یا در صورت زیبایی می مانند و دل به خیال رسیدن به معشوق می گدازند. نمی دانم چه میتوانم گفت. راه نمایی چون منی برای چه کسی سودی خواهد داشت نمی دانم. اما باید که بنویسم و از ادب بیشتر بگویم . ادب عشق که ظهور و حضور و یافتنش پیش از معشوق و عاشق است . پیش از اینکه بیابی باید بشوی و این شدن مرحله ای پیش از یافتن است. ادب عشق را نمی توان معنی کرد. یک مفهوم نیست که بگویی و خلاص یک باور است.و این مرغ وحشی به هر جایی ننشیند. 

.... ادامه دارد

شهر فرنگ

این سایت را ببینید "شهر فرنگ"  به گمان من کار قابل تقدیری است و امیدوارم که مشمول مرحمت فیلترینگ وسیاست بازی نشود و بتواندبه کار خوبی که در پیش گرفته ادامه دهد

جنگ فقر و غنا

خدا بیامرزدت پیرمرد که میگفتی جنگ ما جنگ فقر وغناست.خدا رحمتت کند که این محک را به من یاد دادی. گفتی تنها کسانی تا به آخر با ما خواهند ماند که طعم تلخ محرومیت را چشیده باشند.من این گفته های دیر یاب تو را امروز می فهمم ، امروز که در کشاکش زندگی اجتماعی خود به ناگزیر به تحلیل آدمها دست می زنم و هر چند به اکراه به این می اندیشم که ریشه این رفتار و وادادگی و خود بسندگی و خمودگی و خودبینی چیست؟ جایی که در گردنه ای راه برخی به شاهراه شهرت و مقام ومیز و نام می رسد وراه عده ای سر خم کردن و به بیراه گمنامی و درد و بی کسی فرو غلتیدن . آنحاست که به ناصیه آدم ها که مینگری می بینی که آقا زادگی و بزرگ زادگی و از سر بی کاری علم به دست گرفتن و با شکم سیر دم از گرسنگان زدن چه به سر انسان می آورد و فلسفه چه نسبت غریبی با سیر و پر بودن شکم دارد و تهور و شجاعت و خط شکنی چه نسبتی با بزرگ زادگی و ... خدا بیامرزدت پیرمرد