نمایشگاه کتاب

نمایشگاه کتاب 25 در راه است . ربع قرن نمایشگاه داری کتاب که هم اکنون بزرگترین رویداد عرصه کتاب در سال است و به عبارتی بزرگترین فروشگاه کتاب کشور. که در بازه ده روزه تمامی غصه های صنعت نشر را به یکباره در خود می بلعد و تنفس تازه ای به صنعت بی رمق نشر می دهد.فروشگاه کتابی که جایگزین بسیاری از ندانم کاری های مدیریت فرهنگی کشور می شود  و عرصه را بر عرضه صحیح و در چهارچوب صنف کتاب فروش تنگ میکند. ما همچنان به استفاده از کاغذ برای چاپ کتاب اصرار داریم . و به مدد صنوف و رانت های مختلفی که به این جماعت نان به نرخ روز خور می دهیم تیشه به ریشه این صنعت فرهنگی می زنیم.عملا فروشگاه های کتاب را با تخفیف های مالیاتی سرپا نگه میداریم که چون منطق بازار نشر رابه هم زده ایم کار عبثی است.کار کتاب را با حماقت ها در ظاهر حمایت های خود به کاری غیر اقتصادی و صرفا در ارتباط مستقیم با رانت و سوبسید و خرید عمده کتاب توسط دولت تبدیل کرده ایم و توقع داریم که دراین بازار به هم ریخته نویسنده گان متعهد که قلم برای نان نمی زنند ظهور و بروز کنند. برترین آثار ادبیات و روانشناسی و ... نه از فرهنگ عمومی و در شرایط درست نویسندگی که از کارگاههای دولتی قصه و رمان حوزه هنری و یا فلان ارگان حمایتی بیرون می زنند و هر چند جای تشکر دارد که از درصدی از بودجه خود تحفه ای برای این جسد نیم مرده می آورند اما این کجا و آن کجا.کار را به جایی رسانده ایم که منطق اهالی کتاب اینست که کار فرهنگی جز با تزریق پولهای هنگفت نظام سامان نمی پذیرد و این صنعت باید هم چنان دست در جیب بیت المال داشته باشد تا رمق داشته باشد.هیهات

درد دل

نمی دانم چرا نمی توانم بگویم که از همکاری با دوستی همراه که دلش برای ولایت می تپد خوش حالم. خوش وقتم. نمی دانم چرا برای شکر نعمت هم که شده به خود نمی گویم های فلانی ، بفهم . . . 

بفهم که تو خود به خود نیامده ای . اگر هستی و لذت میبری از بودنی اینگونه ، اندکی بفهم تا عجب و غرور نگیردت و غصه های تصنعی و بی صبری های از سر کوته نگری و ندیدن سنت های الهی ات گرفتارت نکند .

خدایا تو را شکر میگویم برای نعمت هایی که داده ای و قدر نمی فهمم و در قد آنها نبوده ام. خدایا شکر.

قدر مرد

به راه طی شده ام که نگاه می کنم . احساسات متفاوتی پیدا میکنم.شکر ، حسرت ، رضایت ، غم